Aínda que o pretexto da obra é o ascenso de don Celidonio cara á cúspide da sociedade nunha Galicia caciquil, as súas páxinas son en realidae un cadro paródico amargo da época, onde o narrador dispara o torto e a dereito contra todas as ideoloxías, correntes artísticas, agrupacións políticas e estamentos sociais, para pintar unha imaxe global e esperpéntica da Galicia de comezos do século XX. Unha pintura que nos leva da risa á gatgallada en desacougo amargo. Estamos ante unha novela que reborda intelixencia e que continúa a conservar a súa actualidade, a súa vixencia e a súa frescura.
